ഈ പാവക്കുട്ടി എത്രനാളായി
ജനാലയ്ക്കല് തന്നെ ഇരിപ്പാണെന്നൊ
സുന്ദര നിറങ്ങള് ഏറെ സുതാര്യമായ ശരീരം
കുപ്പിച്ചില്ലിനാല് നിര്മ്മിക്കപ്പെട്ടതുകൊണ്ട്
പുലരിയും സായന്തനവും
അവളില് നിറഭേദങ്ങല്
എഴുതുന്നത് ഞാന് കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഉള്ളീലേക്കറങ്ങിയ സൂര്യരശ്മികള് അവളുടെ ചോപ്പിലും
പച്ചയിലും അലിഞ്ഞുചേര്ന്ന മഞ്ഞയിലും
പറഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരുന്നു.,
മരച്ചില്ലകളുടേ നിഴലിനപ്പുറത്തു
നിന്നും
വന്നും പോയും രാവും.
അതു കണ്ടിട്ടാകാം
സുതാര്യത സുതാര്യതയോടും
വെളിച്ചം വെളിച്ചത്തോടും
നിശബ്ധമാകും പോലെ
രശ്മികള്ക്കുള്ളിലലിഞ്ഞു
ഒന്നൊനിലേക്കു കൈമറിയുമൊരൂര്ജ്ജമായ്
ഒറ്റ തപസ്സിരിക്കാത്തതെന്തേ
എന്ന് ചുറ്റുമുള്ള സമയമെന്നോടു
എപ്പോഴും
(photo by kala.)
7 comments:
വെയിലിനും ഇരുട്ടിനും ഉള്ളടക്കം മാറുന്ന ചില്ലിന്റെ ഒരുകാര്യം!
കവിത ശരിക്കും ഇഷ്ടമായി
നല്ല വായന!!!
ആശംസകള്....
ഒന്നൊനിലേക്കു ഇതിലെന്തൊ കണ്ഫ്യൂഷന്.വളരെ നല്ല കവിത കല
vikadanum
vishnunum
renjithinum
mahikkum
ividekku
vannathil
nandi ... :)
പവക്കുട്ടിയെ ഇഷ്ടമായി!!
സുതാര്യമായ ചിന്തകൾ, വെളിച്ചത്തിന്റെയും, പ്രതിഫലനങ്ങളുടേയും...! ആശംസകൾ
Post a Comment