കൃഷ്ണനായ് വായ് തുറന്നു
അനന്തകോടി വിഹായസ്സും
കല്പാന്ദപ്രളയവും
ജനിമൃതികളും കാട്ടിടുമ്പോള്‍
ഒരു വടിയോങ്ങി
വായ്പൂട്ടുവാനോതി
നിന്നു ഞാന്‍
അവനോടു പ്രണയം കൊള്‍വതെന്ങ്ങിനെ?
അപ്പോള്‍
കാലം എനിക്കു മീതെയും
താഴെയും കുത്തിയൊലിക്കയും
ഹൃദയം ശൂന്യമാകെയും
പ്രണയം ഒരറിവാകെയും ചെയുന്നു.....
4 comments:
കവിത നന്നായിരിക്കുന്നു. ഇതൊന്നു വായിക്കൂ സമയമുള്ളപ്പോള്‍
കാലം എനിക്കു മീതെയും
താഴെയും കുത്തിയൊലിക്കയും
ഹൃദയം ശൂന്യമാകെയും
പ്രണയം ഒരറിവാകെയും ചെയുന്നു
കലെ മന്‍സില്‍ തട്ടുന്ന രചന
:)
exactly!!!
Post a Comment